"புலம்பித் தோன்றல்"

"புலம்பித் தோன்றல்"

          

             எனக்கு இந்த வீட்டில் இருக்கவே பிடிக்கல, இங்க யாருக்கும் என்னைப் பற்றிய கவலை இல்லை, இப்படியாக புலம்புவதைக் கேட்டிருப்போம். எனக்கு இந்த ஊரே பிடிக்கல, இங்கு இருக்கும் சொந்தங்களுக்கு என்னைப் பற்றிய கவலையே இல்லை, இப்படியும் புலம்பல் உண்டு. இது என்ன நாடு, இந்த நாடே எனக்கு பிடிக்கல, நான் இங்கிருந்து போகிறேன், என்னைப் பற்றிய கவலை யாருக்கு இருக்கு. இது போன்ற புலம்பல்களை நாம் கேட்டிருப்போம். இது இப்ப மட்டும் இல்லங்க. அன்றும், தலைவி ஒருத்தி இப்படித் தான் புலம்பி இருக்கிறாள். எனக்கு இந்த ஊரு பிடிக்கல, இங்கு இருப்பவர்கள் யாரையும் பிடிக்கல,   சங்க இலக்கிய தலைவியின் புலம்பல் தான்.

அந்தப் பாடலைப் பார்ப்போமா? 

உறைபதி யன்றித் துறைகெழு சிறுகுடி

கானலஞ் சேர்ப்பன் கொடுமை எற்றி

ஆனாத் துயரமொடு வருந்திப் பானாள்

துஞ்சா துறைநரோ டுசாவாத்

துயிற்கண் மாக்களொடு நெட்டிரா வுடைத்தே

                                     கொல்லனழிசியார் ஆசிரியர்

                                      பாடல் 145

                                      குறுந்தொகை

  இந்த தூங்குமூஞ்சி மக்களைப் பார், என் கவலை அறியாது நன்றாக உறங்கும் ,இவர்கள் இருக்கும் இந்த ஊர் நான் வாழ்வதற்கு தகுதியற்ற ஊராக போனது என்று தன் தோழியிடம் புலம்புகிறாள்.

தலைவன் இல்லாத ஊர், தலைவிக்கு, உறைவதற்கு உரிய ஊராகத் தோன்றவில்லை. தலைவியின் இவ்வுணர்வு "புலம்பித் தோன்றல்" எனப்படும்.

  இவ்வூர் கடல் பகுதியைச் சார்ந்தது. அதாவது சிறுகுடி. தலைவன் பொருள் தேட சென்றுவிட்டான். திரும்பி வர வேண்டிய காலம் கடந்து விட்டது. அதனால் தலைவிக்கு, இரவுப்பொழுது நீண்டுக்கொண்டே செல்கிறது. முன்பு இன்பத்தைத் தந்த, துறையும் கானலும் மக்களும் தலைவன் பிரிந்த பின் தனக்குத் துன்பம் செய்தலால், இவ்வூர் உறைபதி அன்று எனச் சினந்து கூறுகிறாள். இவ்வூர் பிறர் துன்பம் கண்டு வருந்தும் அருள் உள்ளம் இல்லாதவர்களைக் கொண்டது. தலைவியின் துன்பம் குறித்து கேட்காமல் நல்ல உறங்குதலும் செய்தலால் தலைவியின் வெறுப்புக்கு உள்ளாயிற்று.

துறைகெழு சிறுகுடி – கடற்றுறை பொருந்திய இந்தச் சிற்றூர்

கானல் அம் சேர்ப்பன் – கடற்கரைச் சோலையையுடைய சேர்ப்பனது

கொடுமை எற்றி – கொடுமையை நினைந்து

ஆனா துயரமொடு – மிகுகின்ற துன்பத்தோடு

வருந்தி – துயரமுற்று

பானாள் – நடுயாமத்தில்

துஞ்சாது உறைநரொடு – துயிலாமல் தங்குவாரை

உசாவா – ஏனென்று வினவாத

துயிற்கண் மாக்களொடு – துயிலுதல் பொருந்திய கண்களையுடைய
                          அறிவற்ற மாக்களோடு

நெட்டிரா வுடைத்தே – நெடிய இரவை உடையது

                  ஆதலின்

உறைபதி யன்றி -  இது நாம் தங்கியிருத்தற்குரிய ஊர் அன்று.

என்ன, அந்த தலைவி சொல்வது சரி தானே, பதில் சொல்லிட்டுப் போங்க.

      அனைவருக்கும் இனிய புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்.