தமிழ் நாடகம் வளர்ந்த கதை 1

தமிழ் நாடகம் வளர்ந்த கதை

தொன்மைத் தமிழரின் வாழ்க்கையில் நாடகம் எந்தச் சூழலில் எப்படி தோன்றியது என்பதை அறிவதற்குமுன், கூத்து, நாடகம், நாட்டியம் முதலிய சொற்கள் தமிழ் இலக்கிய இலக்கணங்களில் பயின்று வந்துள்ள வழக்காறு மற்றும் அவற்றின் பொருள் பற்றிக் காண்பது முக்கியமில்லையா?

     கூத்து என்ற சொல், கலித்தொகை தவிர சங்கஇலக்கியங்களில் இல்லை. கலித்தொகைக்கு முந்திய திருக்குறளில் முதலிலும், கலித்தொகைக்குப் பிறகு சிலப்பதிகாரத்திலும் இடம்பெற்றது.

கூத்துஆட்டு அவைக்குழாத் தற்றே பெருஞ்செல்வம்

போக்கும் அதுஇளிந் தற்று (குறள் 332)

வீழ்க்கைப் பெருங்கருங் கூத்து (கலித் 65)

செருக்குறித் தாரை உவகைக்கூத்து ஆட்டும்(கலித்85)

இருவகைக் கூத்தின் இலக்கணம் அறிந்து

பலவகைக் கூத்தும் விலக்கினிற் புணர்த்து (சிலம்பு 3 12 13)

குமரிக் கோலத்து கூத்துள் படுமே (சிலம்பு 12)

கூத்துள் படுவோன் காட்டிய முறைமையின் (சிலம்பு 26)

என்ற அடிகளில் கூத்து என்ற சொல்லாட்சியைப் பார்க்கலாம். இதற்கு முன் இச்சொல் தமிழ்ப் பரப்பில் வேறெங்கும் இல்லை.

      ஆனால் தொல்காப்பியத்திலும் சங்கப்பாடல்களிலும் (கலித்தொகை தவிர) கூத்து என்ற சொல் இல்லாவிட்டாலும் கூத்தர் என்ற சொல் உண்டு. இச்சொல்லும் மிக அரிதாகவே பயின்று வந்துள்ளது.

  குதிப்பது கூத்து என்பர் சிலர். அது தவறு என்கிறார் ஆய்வாளர் வெ.மு.ஷாஐகான் கனி.அதனை ஏற்றுக்கொண்டே என் ஆய்வு தொடர்ந்த்து,

  அதன் ஏற்பு இப்படி தான்

 கூத்து, கூம்பு, கூடு, கூட்டு என்னும் சொற்களுக்கு வேர்ச் சொல் கூ என்பது கூ கூடு கூட்டு கூது என்னும் வடிவம் கன்னட மொழியில் உள்ளது. கூ என்பது ஒன்றுசேர் என்னும் பொருண்மையுடையது. கூத்து என்பது கூடி ஆடும் ஆட்டம் குறிப்பது என்று வீ.ப.கா. சுந்தரம் அவர்கள் தம் கலைக்களஞ்சியம் இரண்டாம் தொகுதியில் குறித்துச் செல்கிறார்.(பக்கம் 198)

கூத்து கூடியாட்டமாயின், வேலன் காந்தள் என்னும் கூடியாட்டம் ஆடிய வெட்சிக் காலத்திலேயே இச்சொல் வந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் வரவில்லை. இதன் வேர்ச்சொல் வேறு. அது எது?